Miłość Słońca

Ziemia, mimo tyle cierpienia w sobie,

żyła dla Słońca,

była w nim zakochana tak bardzo,

że gdy jedna strona pozostawała w ciemności,

w jej wnętrzu powstawały trzęsienia ziemi.

Słońce, by ręka jej

nie poparzyła, nie trzymało Ziemi za rękę,

bo wtedy jego oczy już nie widziały ludzi,

bo jego wnętrze już płonęło.

Noc i dzień Ziemi stały się Słońcem.

Gdyby tylko raz mógł pocałować swoją Ziemię słońce,

Trochę wody zostałoby wylane do jego serca,

Ale mimo to jego ogień nie zgasł!