Baharımdan Çıktım

Baharımdan çıktım bende

Her şeyimi döktüm etrafa

İçimde uçan kelebekler yok artık

Yapraklarıyla uçurdum gökyüzüne

Çokta bağlıydım bu doğaya ve kendime

Hissede hissede, gezdim içimde bir yerlerde

Yine de, duymaktan vazgeçemedim insanları

Nasıl geçerdim, onların acılarından?

İnsanların yaşadığı üzüntülerle açıldım

Yaptıkları pişmanlıklarla ellerimi açtım

Onları anlamak için görünüşümden oldum

Yine de, onlar gibi, eskileri özledim

Oysa ki, doğa, yenilerdi kendini

Bu kadar duygulara kapılıp kalmazdı

İnsan olmak, hasta olmak gibiydi

Rüzgarı, güneşi, havayı unutturdu bana!