Hayatımın Işığı

Hepsini kafamda topluyorsun, Tanrım

Yalnızlığımdan yararlanarak üstüme düşüyor ışığın

Beni içten toprak ederek parçalarıma ayırıyorsun

Hangisinde daha kanlı kaldım diye baktırıyorsun

Sen de vardın! Neler hissettiğimi yaşadın hepsinde!

Hepsi de yüzüme, ben mutlu olacağım diye bağırdı

Dinledin mi kulaklarımdan? Ben acıdan duyamadım

Öyle kalbim acıdı ki, insan olmak istemedim

Hayatımın ışığını bulmak için uzaklara kaçtım

Amacım, senin gölgenin ışığında dolanmak değildi

Ama, sonunda düşüne düşüne seni düşündüm

Belki de hiçliğe, boş bir ışığa baktım durdum...