İçim Boş

Aklım ve dünyam altüst içinde

Gömdüğüm insanların üzerinde

Yaşayan bir ölü gibi yatıyorum!

Derin bir uykuya hasretle

Hepsi de, bana dokunmak istiyor

Kırdıkları elleriyle, kalbimden uzak yerlere!

Temiz bir elin özlemini çekerken

Onların rengine, uykularına dalmamı istiyorlar!

Artık, beyaz bir el bile görmek istemiyorum!

Her şeyin başından güzel olduğunu gördüm

Başım almıyor artık bu yalan hisleri

Artık, ne hissediyorum ne yaşıyorum!

İçimi de çözmeye çalışma, karışık değil!

Benim için fazlasıyla, bundan sonra düz bu yatakta

Senden sonrasında bu halimi gördün ve geçti gitti

Artık uzanıyorum, içim boş duygusuzluğa!