Kara Yürekli

Sevincimi taşıyacak küçük ayaklarım yok artık

Yüreğim gibi, onlar da çıplak, yalnız kaldılar

Küçük, gülümseyeceğim bir yüzüm de yok artık

O kadar küçük mutlulukları bile benden aldılar

Sokak aralarında, iyi kötü bilmeden yürürdüm

Şimdi, karşıma hangi kara yürekli çıkmış diye bakıyorum

Yüzümü bulayan çamurun mutluluğunu özledim

Çocukluk içinde düşmenin verdiği tatlı acıyı aradım

Kendimi, zamana bırakıp küçültemiyorum

Eskiden olduğu gibi, ıslak bir umut içinde

Hayaller kurutup, saate bakmadan dolaşırdım

Yüreğim, acılarla büyüdüğünden beri yapamıyorum