top of page
  • Yazarın fotoğrafıBerk

Pencerenin Havası


Başımı, kendim istediğim için eğdim

O kadar çok şey kaldı ki yerde

Durduğum yerde kaldım

Hatıralarımı ezmemek için!


Kimisi, cam kırıkları kadar sertti

Kimisi de, bir pencerenin havası kadar yumuşaktı

Hangisine bırakacaktım kendimi, bilmiyordum

Her ikisinin ucunda ölüm vardı, onu biliyordum!

1 görüntüleme0 yorum

Son Yazılar

Hepsini Gör

Comments


bottom of page