Sonbahar Kanatları

Bana, yanımda olmadan, meleksin deme

Hasretinden döktüm, kanatlarımı sana!

Kaç sonbahar geçti, seni bekleyeli

Hepsinde, mutluluktan, seninle uçmayı bekledim!

Birkaç kez, düşmekte istesem ölüme

Her birinde, toprak üstünde bırakıldım

En acısı da, seni getirdiler yanıma

Bana, bir başkası için kollarını aç dedin!

Bunu, diline, zorla söyletseler de

Kalbim, gözleriyle ağladı karşında

Aşkını, bırakarak gittin bedenim de

Sen evliliğine, ben evliliğime!

Olur da, karşılaşırsak bir yerde

Yüreğin tekrardan ateş almasın bana

Biliyorum, hâlâ bu ateş ile yaşıyoruz

Çocuklarımız doğmuş olsa bile hayatlarımıza!