Yeşil Yalan

Rosemary Prosser

Evine gitmek istemeyen biriydi

Ev, ona tüm acılarını hatırlatıyordu

Bütün kaçma çabalarının bittiği yeri

İki dağ arasında yalnız kalmışçasına

Gidecek hiçbir yeri yoktu

Artık ona yeşil renk, umut ve huzur vermiyordu

Bir derenin akışı bile içini rahatlatmıyordu

Evinde, tüm acılarını hak ettiğini düşünüyordu

Tüm günahlarını süslü bir kolye gibi boynuna asıyordu

Zehir zemberek geçen gecelerinden sabahsız çıkmak istiyordu!